ویژه برنامه حماسه سرایان در چهارمحال و بختیاری برگزار شد؛

سِرّ مکنون، کَنز مخفی، عالیُ‌الاعلی حسین

ویژه برنامه ملی حماسه‌سرایان با نوحه سرایی مرتضی کریمی قهفرخی و بیان تاریخچه شعر آئینی و عاشورایی در چهارمحال و بختیاری برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی اداره‌کل کتابخانه های عمومی چهارمحال و بختیاری، همایش ملی حماسه سرایان» در سومین شب برگزاری میزبان نوحه سرایانی از استانهای چهارمحال و بختیاری، مرکزی، تهران، فارس، هرمزگان و قزوین، ذاکرین و مداحان اهل بیت(ع)، نوحه سرایان و جمعی از علاقه مندان شعرآئینی و کتابداران سراسر کشور بود. 

در این مراسم که در شامگاه ۲۴ مرداد ماه برگزار شد مرتضی کریمی، از شعرای آئینی و نوحه سرایان چهارمحال و بختیاری به تاریخچه شعر عاشورایی در این استان پرداخت و عنوان کرد: شروع سرایش شعر عاشورایی در استان به دوران صفویه باز می‌گردد و در دوران قاجار به اوج شکوفایی خود می‌رسد که شعرا ضمن سرودن نوحه به سرایش اشعار تعزیه می پرداختند.

وی به شعرای پیش‌کسوتِ نوحه سرایی در استان و منظومه فاخر گنجینه الاسرار عمان سامانی اشاره کرد و گفت: این اثر نمونه ای کم نظیر از منظومه های شعر آیینی و عاشورایی است که در آن با نگاهی نو و چشم اندازی عرفانی به مقوله قیام امام حسین(ع)  نگریسته شده است که در آن تلفیق عرفان و مرثیه را می توان مشاهده کرد.

این شاعر جوان استان از غلامی بروجنی، داراب افسر بختیاری، میرزا ملال دزکی و احمد قایدی به عنوان دیگر نوحه سرایان مطرح استان یاد کرد و به شرح مختصری از مصیبت نامه و منظومه بلند مختار نامه سروده محمد علیدوستی متخلص به دهقان پرداخت.

کریمی به فرهنگ قمری خوانی به عنوان یکی  از پدیده های ادبی استان اشاره کرد و افزود:  فرهنگ قمری خوانی از دوران قاجار در مناطق ترک زبان استان رواج داشته است و مردم با برپایی مجالسی به خوانش اشعار میرزا محمد تاجر» معروف به قمری می پرداختند؛ اشعار قمری به زبان ترکی هستند که موضوع آنها مرثیه امام حسین(ع) و اهل بیت علیهم السلام می باشد.

خواندن شعری در مدح حضرت سیدالشهدا(ع) پایان بخش حضور این شاعر و مرثیه سرای استان در همایش حماسه سرایان» بود.  

نورِ هستی، روح و ریحان، زهرۀ زهرا حسین
گوهرِ آیینه‌داران، ساغر و صهبا حسین

سینه‌سرخِ کبریا، آوای گرمِ هل أتی.» 
شاخۀ سرسبزِ طوبی، عروة‌الوثقی حسین

سایۀ نورٌ علی نور، آفرینش را دلیل
وجهِ باقی، کُلُ شَیءٍ هالِکٌ الّا حسین» 

غایتِ آمال مشتاقان، سُرور اهل سِرّ
شَأن یاسین، قَدرِ کوثر، حُسنِ أعطَینا حسین

کاف و ها و یا و عین و صاد و قاف و طا و سین
سِرّ مکنون، کَنز مخفی، عالیُ‌الاعلی حسین

انبیا و اولیا را، عشق و شور و شوق را
سیّد و سالار و مولا، غایةُالقُصوی حسین

طور موسی، نور عیسی، نوح را مشکل‌گشا
روح ابراهیم و احمد، مُحیِیَ‌المَوتی حسین

ذکر جسم و ذکر جان و ذکر روح و ذکر دل
یا حسین! و یا حسین! و یا حسین! و یا حسین!

می‌شکافد قلب شب را، می‌کشد شب‌زاده را
پرده بردارد اگر از ماه بی‌همتا حسین

دشت افسون می‌شود، گلگشت مجنون می‌شود
چون فرستد سوی میدان ماه لیلا را حسین

مادری با ناله می‌آید به سوی نینوا:
وا حسینم! وا حسینم! وا حسینم! وا حسین!»

زیرِ سر دارد سرم شور و جنون و اشتیاق
روی لب دارم: أبَد وَٱللَّه ما نَنسا حُسَین»

می‌خروشد تا ابد خون‌چشمه‌های کربلا
زنده باد ایثار ثارالله نامیرا حسین